Fietsvakantie in Italië: regio Emilia Romagna
Ingrid Verheij is fanatiek wielrenster met voorliefde voor hoge bergen. Afgelopen jaren ging ze meerdere keren met Tour de Vacance op vakantie om de Marmotte in de Franse Alpen te fietsen. Deze lente was ze in de Italiaanse Emilia Romagna streek. Ondanks het gebrek aan echte zware Alpencols, heeft ze daar heerlijke kilometers kunnen maken. Zij deelt haar ervaringen graag met jullie! Spoileralert: wil je een sportieve vakantie combineren met culinair genieten (of heb je medereizigers bij je die niet fietsen)? Sla deze regio dan absoluut niet over. Spring in de ochtend vroeg op je fiets (breng je partner of gezin desgewenst naar het strand) en laat jullie tijdens de lunch, borrel en het avondeten op idyllische plekken verwennen met al het fijne wat Italië te bieden heeft: pasta, pizza, vis, hapjes, wijn en Aperol Spritz! Door het milde klimaat van de Adriatische Zee mag je in Emilia Romagna een wielrenseizoen van bijna een heel jaar verwachten. Ideaal!
Rimini
Als je aan de omgeving Rimini denkt, komen er al snel beelden voorbij van uit de grond gestampte hotels, discotheken, overbevolkte stranden en feestende jongeren. Nu zou je denken dat de Adriatische Kust -bij velen dus bekend als een notoire toeristische massabestemming- niet bepaald een gebied is om uitgebreid te gaan fietsen. Niets is minder waar: het is gewoon een kwestie van de juiste plekken vinden. Wielrenner Marco Pantani, die zijn grootste successen boekte in 1998 toen hij zowel de Giro als de Tour de France won, maakte er immers ook eindeloze trainingskilometers. En het is niet voor niets dat de Giro dit jaar weer met meerdere etappes de Emilia Romagna streek passeerde. Bovendien worden er jaarlijks meerdere populaire Granfondo’s, zoals bijvoorbeeld de beroemde Granfondo Nove Colli georganiseerd. Tel daar bij op dat de regio óók bekend staat als dé culinaire plek van Italië (Pellegrino Artusi, dé stichter van de Italiaanse keuken komt er vandaan) en je wilt nooit meer terug naar huis.
Voor ieder type wielrenner
Het is nog vroeg in het seizoen. Dat betekent dat het vrij rustig is in de regio. Al zal Corona ook wel meespelen in het ontbreken van het massatoerisme. Ander voordeel is dat de temperatuur in mei nog op standje fietsweer staat: een zonnetje om je warm te houden, maar het zweet breekt absoluut nog niet uit. Bij mijn hotel staat Patrick klaar. Een Nederlandse gids die het gebied op zijn duimpje kent. Hij leert me dat je op de fiets alle kanten op kunt hier. Wil ik hoogtemeters maken of wil ik lekker vlak blijven rijden? Dat laatste doe ik al genoeg in Nederland, dus wat mij betreft staan de heuvels op het programma. Als je echt flink omhoog wilt trappen, kan je overigens ook zo’n vijftig kilometer landinwaarts starten waar de heuvels over zijn gegaan in flink gebergte.
Rustige en fijne wegen om te fietsen met prachtige uitzichten
Vanuit Cattolica zit je in een mum van tijd in de heuvels. De wegen zijn opvallend leeg. Een enkele fietser passeert en zo nu en dan een auto. Verder hebben we het asfalt voor onszelf alleen en vrijwel overal zijn de wegen prima te rijden zonder al te grote hobbels of scheuren. Waar je ook kijkt overal zie je groen. Mooie velden met (fruit)bomen, druivenstruiken, fleurige bloemen, prachtige wijn- en olijfgaarden en zo nu en dan een kruidentuin. De laatste zie je overigens niet alleen, die ruik je ook. Dat maakt het alsof je dwars door de keuken van een Italiaanse Mama fietst. Het zonnige landschap over de uitlopers van de Appenijnen wordt af en toe onderbroken door authentieke charmante Romeinse dorpjes met torens, burchten, kastelen en plattelandskerkjes die panoramisch liggen op de heuveltoppen en zeker ook een bezoekje waard zijn. Maar het mooiste van alles is toch wel het Parco Naturale Monte San Bartolo. Een heerlijk bochtige weg langs hoge kliffen leidt je langs de mooiste uitzichten op de kust. De weg heet hier niet voor niets Via Panoramica. Doorfietsen is zonde. Je moét hier af en toe wel even stilstaan.
